Zondag 9 november mocht ik in Moergestel getuige zijn van een sprankelende uitvoering van de kindervoorstelling Undercover Heks en het Amulet der Oneindige Vloeken door toneelgroep Die Naemloose Speelers. Als schrijfster van dit stuk is het altijd bijzonder om te zien hoe een toneelgroep mijn verhaal tot leven brengt, maar deze middag werd extra warm en onvergetelijk. Vanaf het moment dat ik binnenkwam, werd ik met open armen ontvangen. Ik kreeg zelfs een kijkje achter de schermen: de kleedruimte, het schminken, het podium en een enthousiaste uitleg over het gezamenlijk bouwen van het prachtige decor, welke zelfs met behulp van een VR-bril wordt geschilderd!
De voorstelling zelf was een feestje. De zaal zat vol kinderen die volledig opgingen in het avontuur en de cast, een mooie mix van leeftijden, speelde met zichtbaar plezier en opvallend talent. De twee hoofdrolspeelsters Mika en Loena waren zeer goed op elkaar ingespeeld. Ook het contrast tussen de Vredesheks en de gemene heks Diabola werd goed neergezet. Daarnaast lieten het karatemannetje in het Oosten, Fay Vonk de zus van Freek, de kerstbeveiligers en Sherrif Pietje Pang Pang de zaal echt schateren. De gehele voorstelling werd opgeluisterd door goed gekozen muziekjes en geluidjes en het licht was ook telkens spot-on.
Het verhaal zelf gaat over twee heksenleerlingen die op zoek gaan naar de delen van een amulet, die verstopt zijn over de vier delen van de wereld. Het voerde ons van Noord tot Zuid en van Oost tot West met in elk deel een nieuw avontuur én een paar verrassingen die niet in mijn oorspronkelijke script stonden. De creatieve vrijheid van regisseur Rian Bartels zorgde onder andere voor de hilarische “bbq hototemtoties” met een Green Egg als moderne twist op de soepketel van de kannibalen. Ik heb als schrijfster tranen met tuiten gelachen.
De interactie met het publiek was goud waard: elke kinderstem uit de zaal werd speels en razendsnel opgepakt door de spelers. Dat is ontzettend knap, want dat vergt improvisatie. Het publiek werd overal bij betrokken: van het zingen van Jingle Bell tot het grommen als leeuwen tot zelfs gezamenlijk inline-dansen, waaraan echt het gehele publiek mee deed!
Het is bijzonder hoe een groep soms direct een plekje in je toneelhart verovert. In Moergestel gebeurde dat zeker. Misschien door de Brabantse warmte, misschien door het enthousiasme van de spelers, maar vooral door de liefde en creativiteit waarmee deze voorstelling is gemaakt. Rian Bartels en haar hele groep mogen ongelooflijk trots zijn op dit magische avontuur. Stiekem hoop ik dat ze in de toekomst nog eens een kinderstuk van me willen spelen, zodat ik weer kan komen genieten in die mooie zaal in Den Boogaard!
